Συνέντευξη: Μιχάλης Μπουναρτζίδης (συγγραφέας,
«Προσευχή για τις χαμένες πατρίδες»)
Δημοσιεύτηκε στη σχολική εφημερίδα: esynergasia
1. Πότε και πώς αποφασίσατε να γράψετε;
Ήταν πάνω – κάτω το 2006, όταν άρχισα να κάνω κάποια σχεδιάσματα. Φανταζόμουν πως θα ήταν βουνό, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα.
2. Τι σας προσφέρει έμπνευση;
Απ` ότι έχω διαπιστώσει γράφοντας, η «έμπνευση» έρχεται όταν γράφω. Όταν τεμπελιάζω και προσπαθώ να σκεφτώ σκηνές, πλοκή, ιδέες δεν γίνεται τίποτα. Όταν στρωθώ, πολλές φορές οι λέξεις κυλάνε μόνες τους.
3. Ποιο είδος βιβλίου σας αρέσει περισσότερο και γιατί;
Διαβάζω τα πάντα, αποφεύγοντας μόνο τα γλυκανάλατα μελό και τις «σαπουνόπερες».
4. Το βιβλίο «Προσευχή για τις καινούριες πατρίδες», τι σας έκανε να το γράψετε; Πώς το σκεφτήκατε;
Ψάχνοντας να μάθω την ιστορία της πατρίδας μου, της Θράκης, βρήκα πολύ λίγα πράγματα, κι αυτά σκόρπια. Κάποια συγκεντρωμένα και ολοκληρωμένα, τα βρήκα μόνο σε ογκώδη ιστορικά συγγράμματα. Θέλοντας όμως να μάθουν κι άλλοι την ίδια Ιστορία, και ειδικότερα οι νέοι, σκέφτηκα να φτιάξω κάτι, που θα είναι μεν Ιστορία, αλλά θα διαβάζεται σαν Ιστορία, θα είναι μυθιστόρημα με ήρωες και αντιήρωες, με κάποια πλοκή, με το «να δούμε τι γίνεται παρακάτω», με σκοπό να διαβαστεί από πολλούς, απ` αυτούς που δεν θα έκαναν τον κόπο να διαβάσουν ένα ιστορικό, επιστημονικό σύγγραμμα.
5. Είναι ένα βιβλίο που βασίζετε σε ιστορικά γεγονότα, αλλά υπάρχουν και περιγραφές της περιοχής. Αντιπροσωπεύει έτσι πλήρως την ελληνική λογοτεχνία; Τι άλλο θα θέλατε να είχατε γράψει σ` αυτό το βιβλίο;
Οι κριτικές λένε πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι λογοτεχνία, και μάλιστα καλή. Φτιάχτηκε όπως φτιάχτηκε. Αν ένιωθα πως κάτι έλειπε, θα το είχα βρει. Αυτό συνέβη όταν τελείωσε. Ξαναδιαβάζοντάς το έγραψα ακόμη μιάμιση σελίδα, το πρώτο-πρώτο κεφάλαιο, ίσα για να «δέσουν» οι δυο παράλληλες ιστορίες του.
6. Για να γράψεις ένα βιβλίο, σίγουρα θέλει πολλή δουλειά. Σας κούρασε ή το κάνατε με απόλυτη ευχαρίστηση;
Το έκανα με μεγάλη χαρά. Αν κούρασα κάποιον, μάλλον θα ήταν η γυναίκα μου, που με είχε «χάσει» για δυόμιση χρόνια.
7. Όταν κάποιος γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τα ιστορικά γεγονότα. Τι άλλο πρέπει να προσέχει;
Συμφωνώ πως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα, ακόμη και σε λεπτομέρειες που φαίνονται ασήμαντες. Αυτό, γιατί αν κάποιος αναγνώστης τις επισημάνει, παρόλη την ασημαντότητά τους, μπορεί να οδηγήσουν σε σκέψεις για ασυνέπεια σε πιο σοβαρά θέματα. Επίσης, ο συγγραφέας πρέπει να βάζει τον εαυτό του όσο το δυνατόν λιγότερο μέσα στην εξέλιξη και να αποφεύγει όσο γίνεται την κριτική, αν θέλει να είναι η ιστορία του όσο γίνεται πιο κοντά στην αλήθεια.
8. Ανάλογα με το βιβλίο που θέλετε να γράψετε υπάρχουν και κάποιες δυσκολίες. Για παράδειγμα, για τη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος υπάρχουν κάποιες απαιτήσεις και περισσότερο ψάξιμο από ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, όπου η φαντασία κινεί τα νήματα. Εσείς τι προτιμάτε;
Σε όλα τα βιβλία, λιγότερο ή περισσότερο, χρειάζεται «ψάξιμο», ακόμη κι όταν γράφει κανείς παραμύθια για παιδιά (ίσως σ` αυτή την περίπτωση η ευθύνη είναι μεγαλύτερη). Στην περίπτωση που ο συγγραφέας δεν ψάχνει, θα έλεγα πως τον χαρακτηρίζει ανευθυνότητα.
9. Γιατί το βιβλίο το ονομάσατε «Προσευχή στις καινούριες πατρίδες» και όχι για τις παλιές που χάθηκαν;
Είναι μια φράση στο προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, διαβάζοντάς την, καταλαβαίνει κανείς το γιατί.
10. Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλο βιβλίο;
Ήδη έχουν γραφτεί κάπου 130 σελίδες από το επόμενο βιβλίο.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε. Νιώθω πως είσαστε παιδιά που αξίζετε πολλά. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο κι ελπίζω να σας γνωρίσω από κοντά.
Ευτυχία Μ. – Κωνσταντίνα Μ. Γ1gymkatsika
«Προσευχή για τις χαμένες πατρίδες»)
Δημοσιεύτηκε στη σχολική εφημερίδα: esynergasia
1. Πότε και πώς αποφασίσατε να γράψετε;
Ήταν πάνω – κάτω το 2006, όταν άρχισα να κάνω κάποια σχεδιάσματα. Φανταζόμουν πως θα ήταν βουνό, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα.
2. Τι σας προσφέρει έμπνευση;
Απ` ότι έχω διαπιστώσει γράφοντας, η «έμπνευση» έρχεται όταν γράφω. Όταν τεμπελιάζω και προσπαθώ να σκεφτώ σκηνές, πλοκή, ιδέες δεν γίνεται τίποτα. Όταν στρωθώ, πολλές φορές οι λέξεις κυλάνε μόνες τους.
3. Ποιο είδος βιβλίου σας αρέσει περισσότερο και γιατί;
Διαβάζω τα πάντα, αποφεύγοντας μόνο τα γλυκανάλατα μελό και τις «σαπουνόπερες».
4. Το βιβλίο «Προσευχή για τις καινούριες πατρίδες», τι σας έκανε να το γράψετε; Πώς το σκεφτήκατε;
Ψάχνοντας να μάθω την ιστορία της πατρίδας μου, της Θράκης, βρήκα πολύ λίγα πράγματα, κι αυτά σκόρπια. Κάποια συγκεντρωμένα και ολοκληρωμένα, τα βρήκα μόνο σε ογκώδη ιστορικά συγγράμματα. Θέλοντας όμως να μάθουν κι άλλοι την ίδια Ιστορία, και ειδικότερα οι νέοι, σκέφτηκα να φτιάξω κάτι, που θα είναι μεν Ιστορία, αλλά θα διαβάζεται σαν Ιστορία, θα είναι μυθιστόρημα με ήρωες και αντιήρωες, με κάποια πλοκή, με το «να δούμε τι γίνεται παρακάτω», με σκοπό να διαβαστεί από πολλούς, απ` αυτούς που δεν θα έκαναν τον κόπο να διαβάσουν ένα ιστορικό, επιστημονικό σύγγραμμα.
5. Είναι ένα βιβλίο που βασίζετε σε ιστορικά γεγονότα, αλλά υπάρχουν και περιγραφές της περιοχής. Αντιπροσωπεύει έτσι πλήρως την ελληνική λογοτεχνία; Τι άλλο θα θέλατε να είχατε γράψει σ` αυτό το βιβλίο;
Οι κριτικές λένε πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι λογοτεχνία, και μάλιστα καλή. Φτιάχτηκε όπως φτιάχτηκε. Αν ένιωθα πως κάτι έλειπε, θα το είχα βρει. Αυτό συνέβη όταν τελείωσε. Ξαναδιαβάζοντάς το έγραψα ακόμη μιάμιση σελίδα, το πρώτο-πρώτο κεφάλαιο, ίσα για να «δέσουν» οι δυο παράλληλες ιστορίες του.
6. Για να γράψεις ένα βιβλίο, σίγουρα θέλει πολλή δουλειά. Σας κούρασε ή το κάνατε με απόλυτη ευχαρίστηση;
Το έκανα με μεγάλη χαρά. Αν κούρασα κάποιον, μάλλον θα ήταν η γυναίκα μου, που με είχε «χάσει» για δυόμιση χρόνια.
7. Όταν κάποιος γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τα ιστορικά γεγονότα. Τι άλλο πρέπει να προσέχει;
Συμφωνώ πως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα, ακόμη και σε λεπτομέρειες που φαίνονται ασήμαντες. Αυτό, γιατί αν κάποιος αναγνώστης τις επισημάνει, παρόλη την ασημαντότητά τους, μπορεί να οδηγήσουν σε σκέψεις για ασυνέπεια σε πιο σοβαρά θέματα. Επίσης, ο συγγραφέας πρέπει να βάζει τον εαυτό του όσο το δυνατόν λιγότερο μέσα στην εξέλιξη και να αποφεύγει όσο γίνεται την κριτική, αν θέλει να είναι η ιστορία του όσο γίνεται πιο κοντά στην αλήθεια.
8. Ανάλογα με το βιβλίο που θέλετε να γράψετε υπάρχουν και κάποιες δυσκολίες. Για παράδειγμα, για τη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος υπάρχουν κάποιες απαιτήσεις και περισσότερο ψάξιμο από ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, όπου η φαντασία κινεί τα νήματα. Εσείς τι προτιμάτε;
Σε όλα τα βιβλία, λιγότερο ή περισσότερο, χρειάζεται «ψάξιμο», ακόμη κι όταν γράφει κανείς παραμύθια για παιδιά (ίσως σ` αυτή την περίπτωση η ευθύνη είναι μεγαλύτερη). Στην περίπτωση που ο συγγραφέας δεν ψάχνει, θα έλεγα πως τον χαρακτηρίζει ανευθυνότητα.
9. Γιατί το βιβλίο το ονομάσατε «Προσευχή στις καινούριες πατρίδες» και όχι για τις παλιές που χάθηκαν;
Είναι μια φράση στο προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, διαβάζοντάς την, καταλαβαίνει κανείς το γιατί.
10. Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλο βιβλίο;
Ήδη έχουν γραφτεί κάπου 130 σελίδες από το επόμενο βιβλίο.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε. Νιώθω πως είσαστε παιδιά που αξίζετε πολλά. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο κι ελπίζω να σας γνωρίσω από κοντά.
Ευτυχία Μ. – Κωνσταντίνα Μ. Γ1gymkatsika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου